Janata Voice
  • गृह पृष्ठ
  • समाचार
  • जनता स्पेसल
  • राष्ट्रिय समाचार
  • अर्थतन्त्र
  • विचार
  • टिभि
  • शिक्षा
  • स्वास्थ्य
  • सूचना प्रविधि
  • मनोरञ्जन
  • साहित्य
  • गृह पृष्ठ
  • समाचार
  • जनता स्पेसल
  • राष्ट्रिय समाचार
  • अर्थतन्त्र
  • विचार
  • टिभि
  • शिक्षा
  • स्वास्थ्य
  • सूचना प्रविधि
  • मनोरञ्जन
  • साहित्य
No Result
View All Result
Janata Voice
No Result
View All Result

कोरोना कहर, ग्रामिण महिलालाई जहर

जनता भ्वाइस by जनता भ्वाइस
May 21, 2020
in विचार
0
कोरोना कहर, ग्रामिण महिलालाई जहर
0
SHARES
0
VIEWS
Share on FacebookShare on Twitter

तिलक कार्की

यहाँ प्रसंगको उठान एउटा वास्तविक घटनाको पृष्ठभूमिबाट गर्न चाहें । मैले देखेको समाजमा एकजना काकाको घरमा आठ भाइ छोरा, अनि तीनवटी छोरी भएर पनि कोरोनाकहरको पृष्ठभूमि भन्दा पर सो घरमा बुढाबुढी मात्र थिए । दुई महिना हुन लाग्यो, घरमा जहान सन्तान टनाटन भएका । २८ जना जम्मा भएका परिवारमा नाबालक, बालबालिका, युवा, वयस्कदेखि जेष्ठ नागरिक सम्म छन् ।

अझ दिनमा पाउना त टुटेकै छैन । सबै गाउँ आएका छन् । घर सानो छ । जहान सबै सहर गएदेखि पकाउने, तुल्याउने थन्काएका थिए । सुत्ने, बस्ने ठाउँ साँघुरिएको छ । भूकम्प प्रतिरोधी सानो २ कोठे घर छ । भूकम्पले बचेको पुरानो घर पनि छ । काम गर्ने जनशक्ति नभए पछि खेतबारी पनि बाँझिएर गएको छ । अन्नपातको नाउँमा दशैँलाई साचेर राखेको कही मुरी धान छ । बस्तुभाउ नभए पछि अरु अन्न साचेर राख्ने कुरै भएन ।

परिवार संख्या वृद्धि हुदा खाना पकाउने, खुवाउने, जुठाभाँडा माझ्ने काम अझ धेरै नै हुन्छ । झन नावालक, बालबालिका तथा जेष्ठ नागरिकलाई थरिथरीका खाना र समय समयमा तुल्याउनु तथा खुवाउनुले भार बढे कै छ । एउटाको चित्त बुझायो अर्को उस्तै भएर झन्झट दिइरहन्छन् ।


विश्वव्यापी महामारीको रुपमा फैलिएको कोभिड–१९ अर्थात कोरोनाका कारण सहर अनि विदेश गएका गाउँमा फर्किएका छन् । कोराना संक्रमणको डर, त्रास, भय त छँदै छ । ग्रामिण महिलाका शारीरिक, मानसिक, सामाजिक तथा सांस्कृतिक समस्या त छँदैछ । रोग, भोक, शोक अनि पिर, व्यथा दुःख, कष्ट ज्युँकात्यूँ छन् । पितृसत्ताको जड जस्ताका त्यस्तै छ । शारीरिक कमजोरी, आत्माबलको कमी, परनिर्भता जस्ता सवाल छँदै छन् ।
ग्रामिण भेगमा उमेर ढल्केका महिलामा पाठेघरको समस्या, दम, उच्च रक्तचाप, मधुमेह पनि छ । धुलो, धुँवामा सधैँ रहनु पर्ने बाध्यता छँदै छ । गाईबस्तु पाल्नु, खेतीपाति गर्नु अनि घरको सबै कामको जिम्मेवारी त भइहाल्छ ।
घरमा जहानको संख्या वढ्नु नै महिलालाई भार बढ्नु हो । भान्सा, सरसफाइ, खेतीपाति, मेलापात, घरपालुवा पशुपंक्षीका स्याहार संभार त दैनिकी नै हो । बिहान उठेदेखि नसुतुन्जेल सम्म व्यस्त रहनु नियति नै छ । धन्न ग्रामिण विकास भक्ष्ए ढिकीजाँतो गर्ने, टुकी बत्ति अनि पानी बोक्नु पर्ने समस्याबाट अलि सुख पाएका छन् । परिवार संख्या वृद्धि हुदा खाना पकाउने, खुवाउने, जुठाभाँडा माझ्ने काम अझ धेरै नै हुन्छ । झन नावालक, बालबालिका तथा जेष्ठ नागरिकलाई थरिथरीका खाना र समय समयमा तुल्याउनु तथा खुवाउनुले भार बढे कै छ । एउटाको चित्त बुझायो अर्को उस्तै भएर झन्झट दिइरहन्छन् ।

रहरले होटल चाहरेर खाने, अहिले वाध्यताले आफ्नै खेतीमा उब्जिएका अन्न, फलफूल तथा तरकारी खाइरहेका छन् । सहर बसेका बालबालिका सामाजिक नेटवर्कबाट टाढा छन् । गाउँमा खेल्ने, डुल्ने, समाज चिन्ने मौका पाएका छन् ।

राम्रा पक्षको पनि विकास नभएको चाहिँ हैन । सावुन पानीले नियमित हात धुने बानी विकास भएको छ । आफन्त तथा परिवारको सम्वन्ध विकास भएको छ । सेनिटाइजर, माक्स, क्वारेन्टाइन, आइसुलेसन, लकडाउन जस्ता शब्द सबैको जिव्रामा झुण्डिएको छ । रेडियो, टेलिभिजन तथा सामाजिक संजालमा महिलाहरु चाख मानेर सुनेको र हेरेको देखिन्छ । घरमा आमाबुबालाई मात्र छाडेर गएका परिवारमा खुशी देखिएको छ । बाँझो जग्गा जोतखन गरिएको छ । घर लिपटाल भएको छ । गाउँ विर्सेर सहर बस्नेहरु अर्गानिक खानाको स्वाद लिइरहेका छन् । मीठो मसिनो खानेले साग, सिस्नो, ढिडो जस्ता गाउँमा पाइने खानामा रमाइरहेका छन् । रहरले होटल चाहरेर खाने, अहिले वाध्यताले आफ्नै खेतीमा उब्जिएका अन्न, फलफूल तथा तरकारी खाइरहेका छन् । सहर बसेका बालबालिका सामाजिक नेटवर्कबाट टाढा छन् । गाउँमा खेल्ने, डुल्ने, समाज चिन्ने मौका पाएका छन् ।

अझ सावित्रा चालिसे पहिलो ज्यान गुमाउने महिला नै छन् । ग्रामिण क्षेत्रमा महिलामा कोरोनाको कहरले पारिवारिक भार बढेको छ । सामाजिक वोझ थपिएको छ । संवेगात्मक तथा भावनात्मक विषय उथलपुथल भएको छ । शारीरिक तथा मानसिक रुपमा अझ कमजोर भइहरेका छन् ।

माया, ममता, सद्भाव, पारस्परिक एकता, मेल, सहिष्णुता जस्ता भावनात्मक तथा संवेगात्मक विकास भएको छ । लामो समयसम्म चाडवाड, तिथी मितिमा समेत भेटघाट नभएका सँग भेटघाट भएको छ । दुख, सुख, पिर मर्का एक आपसमा साटसाट गरि हलुका भएका छन् । यसको अलावा केहि नकरात्मक विषयले पनि प्रवेश पाएको छ । परिवार संख्याका आधारमा खाना बस्नको व्यवस्था छैन । सहरमा खाइ पल्केका लागि रुखो, जर्रो खाना खानु परेको छ । यौन जीवन तथा गोपनियतामा खलल आएको छ । पारिवारिक रिसिविइ वढेको छ । सहर बसेका बालबालिकाले गाउँका भाषा, बोली तथा लवाज सिकेका छन् ।

अझ सावित्रा चालिसे पहिलो ज्यान गुमाउने महिला नै छन् । ग्रामिण क्षेत्रमा महिलामा कोरोनाको कहरले पारिवारिक भार बढेको छ । सामाजिक वोझ थपिएको छ । संवेगात्मक तथा भावनात्मक विषय उथलपुथल भएको छ । शारीरिक तथा मानसिक रुपमा अझ कमजोर भइहरेका छन् ।

(लेखक ग्रामिण भेगमा महिला र बालबालिका शसक्तिकरणको क्षेत्रमा काम गर्छन्)

Author

  • जनता भ्वाइस
    जनता भ्वाइस

    View all posts
Previous Post

भक्तपुर केन्द्र बिन्दु बनाएर ३.४ रेक्टर स्केलको शक्तिशाली भुकम्पको धक्का

Next Post

सुनकोशी नदिमा बेपत्ता एकको शव भटियो

Next Post
सुनकोशी नदिमा बेपत्ता एकको शव भटियो

सुनकोशी नदिमा बेपत्ता एकको शव भटियो

हामी फेसबुकमा

हामी फेसबुकमा

ट्विटरमा फलो गर्नुहोला

My Tweets

सामुदायिक मिडिया प्रा.लि.

सूचना विभाग दर्ता -१८६२/०७६-७७
प्रेस काउन्सिल दर्ता -११५४/०७६-७७
मन्थली न.पा. १, रामेछाप
विज्ञापनका लागि सम्पर्क: +977-48540200
मोबाईल नं. : ९८५४०४०५८६, ९८६८३३१२३४

लेख, ब्लग वा अन्य समाचारमुलक सामग्रीका लागि: news.janatavoice@gmail.com (News)
article.janatavoice@gmail.com

हाम्रो टिम

कानुनी सल्लाहकार   : उज्वलराम घिमिरे
प्रकाशक/ सम्पादक  :   कुमार श्रेष्ठ

फेसबुकमा हामी

फेसबुकमा हामी
  • Home

© 2025 JNews - Premium WordPress news & magazine theme by Jegtheme.

No Result
View All Result
  • Home

© 2025 JNews - Premium WordPress news & magazine theme by Jegtheme.