Janata Voice
  • गृह पृष्ठ
  • समाचार
  • जनता स्पेसल
  • राष्ट्रिय समाचार
  • अर्थतन्त्र
  • विचार
  • टिभि
  • शिक्षा
  • स्वास्थ्य
  • सूचना प्रविधि
  • मनोरञ्जन
  • साहित्य
  • गृह पृष्ठ
  • समाचार
  • जनता स्पेसल
  • राष्ट्रिय समाचार
  • अर्थतन्त्र
  • विचार
  • टिभि
  • शिक्षा
  • स्वास्थ्य
  • सूचना प्रविधि
  • मनोरञ्जन
  • साहित्य
No Result
View All Result
Janata Voice
No Result
View All Result

अङ्ग्रेजी गीत गाऊँ : सलह भगाऊँ

जनता भ्वाइस by जनता भ्वाइस
July 11, 2020
in विचार
0
अङ्ग्रेजी गीत गाऊँ : सलह भगाऊँ
0
SHARES
0
VIEWS
Share on FacebookShare on Twitter

नेपालमा एउटा भ्रम राणकाल र पञ्चायतदेखि नै व्याप्त छ त्यो के हो भने सत्ता र ठूलो पदमा बस्ने मानिसले जे भने पनि जनताले पत्याइदिन्छन् । अझै पनि हामी गोरखापत्र, रेडियो नेपाल, नेपाल टेलिभिजन र कान्तिपुरले लेखेभनेका कुराहरू अनि देखाएका समाचारहरूमा विश्वास गर्दछौं । तर के मूलधारका भनिएका ती मिडियाहरूमा आएका समाचारहरू सधैँभरि सत्य नै हुन्छन् त ? एकैछिन घोत्लिएर भनौं हामी । अहँ हँुदैनन् । जमाना बद्लियो । मानिसहरूका स्वार्थ र लगानी बद्लिए । अहिलेको नेपालमा त झन् को मानिस कसका लागि काम गर्छ भनेर केही भन्नै सक्ने स्थिति छैन ।
मूलाधार भनिएका सञ्चार माध्यमको पनि भूकम्प, कोरोना भाइरस र बाढीपहिरो आउँदा कहिलेकाहीँ धोती फुस्कन्छ । स्रोता, पाठक र दर्शक अहिले घन्टौं पर्खेर कथित मूलाधार भनिएका सञ्चार माध्यममा आएका समाचार र विचारहरू मात्र विश्वस्त भनेर मान्ने पक्षमा छैनन् । अहिले सामाजिक सञ्जालको जमाना छ ।

हरेक मानिसले आफूसँग जोडिएको समाचारलाई आफैँले फोटो खिचेर २ लाइन भनाइसाथ पोष्ट गरिदिन्छ । अझएक कदम अघि बढेर भन्ने हो भने सिएन्एन्, बीबीसी, एपी, एफ्पी, रोयटर र क्योटो समाचार एजेन्सीहरूका समाचारहरू अनलाइन न्यूज पोर्टल, ब्लग, युट्युब र फेसबुकभरि क्षणपलमा भाइरल भैसकेका हुन्छन् ।
मानिसका हातहातमा एन्ड्रोइड मोबाइल छन । स्मार्ट बन्नैका लागि हरेक चिजवस्तु मानिहरू स्मार्ट प्रयोग गर्दछन् । अहिलेका मानिसहरू बाख्रा बेचेर मोबाइल किन्छन् । गाईभैँसी बेचेर ल्यापटप जोड्छन् । विश्व नै यो एक्काइसौं शताब्दीको अन्त्यतिर आइपुगेको छ । समाचार र सूचनाको क्रान्तिमा विश्व नै चकाचौँध देखिएको छ । त्यसैले अहिले जुनसुकै मानिसहरूलाई छल्छु, ढाँट्छु, झुक्याउँछु र ठग्छु भनेर कसैले नचिताए पनि हुन्छ । अझ नयाँ पुस्तालाई त झन् छुनै नसकिने गरी आइटीमा बाठो बनाइदिएको छ – यो सूचना क्रान्ति र प्रविधि प्रयोगले ।


एउटा पुरानो सन्दर्भ जोड्न चाहन्छु । २०७२ को गोर्खा भूकम्प जाँदा त्यसले नेपालका करिब १४ जिल्लामा प्रत्यक्ष र देशैभरि अप्रत्यक्ष असर पारेको थियो । त्यो बेला घरबारविहीन र चौरमा आएर पालमुनि बसेका सबैखाले नेपालीलाई रेडियो नेपाल र अझ खासगरी त्यसका समाचार सम्पादकहरू क्रमशः नवराज लम्साल र हरिशरण लामिछानेहरू सक्रिय भए र निराश भएका जनताहरूलाई आपत् विपत्बाट जगाए ।
कोरोनाको कहरमा पनि केही दिन प्रायः सबै मानिसहरू तिल्मिलाए । सोपछि पत्रपत्रिकाहरूमा नयाँ पत्रिका, कान्तिपुर र नागरिक दैनिक साथै टेलिभिजनमा एभेन्यूज टेलिभिजनले नै सामाजिक उत्तरदायित्व सहितको पत्रकारिता गरेको देखियो । ‘कोरोना कहर ः एभेन्यूज पहल’ नामको कार्यक्रम गरेर सुत्केरी, नवजात शिशु र जेष्ठ नागरिकहरूलाई भोको नराख्ने जुन पहल ग¥यो त्यो नेपाली पत्रकारिताको इतिहासमा स्तुत्य छ ।


नियमित स्रोता, दर्शक र पाठकका नाताले माथि उल्लेख गरिएका सञ्चार माध्यमका कार्यहरूले नेपाली जनतालाई सुसूचित गर्ने काम गरेका छन् ।
चीनको बुहानबाट निस्केको कोरोना भाइरसको कथामा पनि धेरै ऐँजेरू पलाएको देखियो । बुहानबाट चीनका ८० वटा सहरमा रेल सञ्जाल जोडिएका छन् ती सहरमा कोरोना नसर्नु तर चीनबाट सोझै इटली, फ्रान्स, जर्मनी, अमेरिका, बेलायत र युरोपका हरेक देशमा संक्रमण हुनुले यसमा पनि आम विश्वको चासो केही बढेको थियो ।
अहिलेको विश्वमा जसले जे भने पनि दुई ध्रूवीय रूपमा अघि बढेको छ । एउटा ध्रुवको नेतृत्व अमेरिकाले गरेको छ त्यो पूँजीवादी सोचको रहेको छ । अमेरिकी अर्थतन्त्र वितरणमुखी मानिन्छ । अर्को ध्रुवको नेतृत्व चीनले गरेको छ जोे समाजवादी सोचको रहेको छ । जसलाई वितरणमुखी अर्थतन्त्र भनिन्छ । चीनले प्रयोगशालामा अनेकानेक प्रयोग गर्दा फुत्किएको होस् वा चीनियाँ महिलाले चमेराको मासु खाँदा मानिसमा भएको संक्रमण होस् जे जसरी भए पनि कोरोना भाइरस अहिलेसम्मकै खतरा भाइरसका रुपमा देखियो र विश्वव्यापी रूपमा संक्रमण गरेर करिब १ करोड मानिसहरूमा यसले आफ्नो रूप देखाइसकेको छ ।

यसले विश्व राजनीतिलाई विश्लेषण गर्ने शंकालु विश्लेषकहरूलाई के शंका गर्ने ठाउँ उपलब्ध गराइदियो भने कोरोनाका निहूँ झिकेर पिपिई, माक्स, सेनिटाइजर, थर्मल गन, पन्जा र अनेक दवाईका बेपारहरू गर्नका लागि अहिले शक्ति राष्ट्रहरू तछाँडमछाड गरिरहेका छन् ।


केही मानिसहरूले अहिलेको विश्व स्वास्थ्य संगठनका नेतृत्वकर्ताको शैलीसँग अमेरिका चिढीएको र सो संगठनले चीनमा शुरूमा फैलिएको कोरोना भाइरसका विभिन्न मूल्यवान् तथ्यहरू लुकाएर स्वास्थ्य सामग्रीहरूको बेपारमा चीनलाई एकाधिकारको अवस्था सिर्जना गरिदिएकाजस्ता आरोपहरू लगाएर अमेरिकाले विश्व स्वास्थ्य संगठनलाई दिँदै आएको नियमित अनुदान पनि रोकिदिएको छ ।
यसो भनिरहँदा पनि चीन र अमेरिकाका पक्ष या विपक्षमा अनेकानेक कोणहरूबाट बहस भएका छन् । यसले विश्व राजनीतिलाई विश्लेषण गर्ने शंकालु विश्लेषकहरूलाई के शंका गर्ने ठाउँ उपलब्ध गराइदियो भने कोरोनाका निहूँ झिकेर पिपिई, माक्स, सेनिटाइजर, थर्मल गन, पन्जा र अनेक दवाईका बेपारहरू गर्नका लागि अहिले शक्ति राष्ट्रहरू तछाँडमछाड गरिरहेका छन् ।


यो कहर पछि देशभित्र भारतबाट फेरि सहलको कहर आएको छ । एकैपटक तराईका ८ जिल्ला हुँदै भित्रिमधेशका १७ जिल्लामा प्रवेश गरेको सहलको झुण्डलाई सरकारी अधिकारीहरूले बेलैमा नजरअन्दाज गर्नुले पनि देशमा धेरै बालीनाली र फलफूलको क्षति भएका समाचारहरू आइरहेका छन् । सरकारी अधिकारीहरू अहिले आएको सहल सानो झुण्डको र अझै करोडका झुण्डमा सहलहरू नेपाल भित्रिन सक्ने भनेर बताइरहेका छन् । यसो भनेर भर्खर देशभित्र ६० प्रतिशत भूमिमा रोपाइँ सकिएको अवस्थामा किसानहरूलाई निद हराम पार्ने अवस्थाको सिर्जना भएको छ ।
जिम्मेवार कृषि मन्त्री माननीय घनश्याम भुसालले भने सलह भगाउनका लागि अङ्ग्रेजी गीत कामयाव हुने र अहिले सो गीतहरूको संकलन भैरहेको छ भनेर जग हँसाउने काम गरे । हामीले उनलाई अहिलेसम्म बौद्धिक, दार्शनिक र पढेलेखेका मन्त्रीका रूपमा लिएका थियौं । उनको हालैको यो अभिव्यक्तिले पनि उनी प्रतिको सामान्य नेपाली जनताको आसा र भरोसामा पानी छेपिदिएको छ । नेपाली राजनीतिमा यतिखेर जस्तो देशको दारुण अवस्था न त इतिहासमा कहिल्यै भएको थियो न त भविष्यमा पछि कहिल्यै हुनेछ ।

पक्कै पनि यिनी अन्तर्राष्ट्रिय मुद्रा कोष, विश्व बैँक र एसियाली विकास बैँकका अप्रत्यक्ष प्रतिनिधिका रूपमा नेपालजस्तो हरितन्नम देशमा अर्थमन्त्रीका रूपमा ‘प्रोभोग’ गरिएका व्यक्ति हुनु् कि भनेर जनताले पउल शंकासमेत गरेका छन् ।


आर्थिक वर्ष २०७७÷०७८ को बजेट विनियोजन गर्दैखेरि अर्थमन्त्रीका बजेट वितरण गर्ने तरकिब र कृषि, शिक्षा र अर्थ मन्त्रीका कार्य शैलीले जनतामात्र होइन सत्तारुढ पार्टीकै मध्यम र उच्च हाँचका कार्यकर्ता र केही नेताहरूको बोल्ती बन्द गरिदियो । चकलेटमा भन्सार घटाउनु, किताबमा बढाउनु, कृषिमा पुरातन कार्यक्रमहरूलाई नै बढावा दिनु, शिक्षामा सरकारी स्कुलहरूलाई बनाउनका लागि बोर्डिङ्हरूको जिम्मा लगाउनु र शिक्षा मन्त्रीले आफूले सो कार्यक्रम बजेटमा समावेश गरिदिन संयोजन नगरेको बताएपछि एक प्रकारले अर्थमन्त्रीको वित्तीय फट्याइँ देखियो । बौद्धिक र विश्लेषण गर्न जान्ने जनता त यी वित्तमन्त्रीबाट ३ वर्षदेखि नाखुस छन् । पक्कै पनि यिनी अन्तर्राष्ट्रिय मुद्रा कोष, विश्व बैँक र एसियाली विकास बैँकका अप्रत्यक्ष प्रतिनिधिका रूपमा नेपालजस्तो हरितन्नम देशमा अर्थमन्त्रीका रूपमा ‘प्रोभोग’ गरिएका व्यक्ति हुनु् कि भनेर जनताले पउल शंकासमेत गरेका छन् ।


साथै एम्सिसीका अनुदानका कुराहरू स्वीकारेर संसदबाटै पास गराउनका लागि सत्तापक्षका प्रम केपी ओली र प्रतिपक्षका नेता शेरबहादुर देउवाको अपवित्र गडजोडले नेपाली शासकहरू विदेशीका ‘करिया’ भएका हुन् भन्ने कुरा अहिले यतिखेर छर्लङ्ग देखाइदिएको छ । एकातिर भारतले मिचेको भूमि सहितको नक्सा संसदबाटै अभूतपूर्व एकतासहित पारित गरेर नक्सा सार्वजनिक गरी राष्ट्रवादको चस्मा पहिरेको दुई तिहाइ पुग न पुग जनमतको सरकारले पार्टी किचलोका कारण चालु संसद अधिवेशनलाई असमयमै अन्त्य गरेर तुहाइदिनाले संसदमा विचाराधीन संसदीय कार्यवाही र विजनेसको बेहाल भएको कुरा संसदीय जानकारहरू बताउँदछन् ।
कृषि मन्त्रीले सहल नियन्त्रणका लागि अंग्रेजी गीत सुनाउनु भन्नु र अर्थमन्त्रीले करका दायराका बारेमा दहीचिउरे नीति ल्याउनु, मन्त्रालयभित्रका सबै ठूला साना कर्मचारीहरू कोपभाजनको सिकार भैसक्दा पनि असफल स्वास्थ्य मन्त्रीलाई पदबाट बर्खास्त नगर्ने प्रधानमन्त्री स्वयम् यतिखेर असक्षम भन्ने कुरा वहाँकै पार्टी र सचिवालयका सदस्यहरूले पटकपटक राजीनामा मागेर प्रमाणित गरिदिइसकेका छन् ।

कोरोना र सहल दुवैबाट नेपाल र नेपाली बाहिर निस्किन सकेमा आउँदो चुनावमा अहिलेका पुराना भनिएका शक्तिहरू नेकपा र काँग्रेसको पक्कै पनि परख जनताले गर्ने नै छन् किनकि यी दुवै कहरमा सबैभन्दा बढी दुःख पाउने भनेकै गरिब, निमुखा र पछि पारिएका जनता नै हुन् ।


आफ्नो समर्थकलाई माइतीघर मण्डलामा बुरुकबुरुक उफारेर गलत सल्लाहकारहरूबाट सल्लाह लिई सरकारको आयु लम्ब्याउनु भन्दा पनि सहमतिका कुराहरूबाट देशलाई निकास दिनु प्रम ओलीको विद्वता ठहर्छ । इतिहासमा बिरलै प्रधानमन्त्रीहरूले पाउने राजनेताको अवसर ओलीले पाएका थिए तर त्यसलाई यिनले जानेर ‘क्यास’ गर्न सकेनन् । अहिले बौद्धिक वर्गमा यस्तो तर्क गरिँदै छ । कोरोना र सहल दुवैबाट नेपाल र नेपाली बाहिर निस्किन सकेमा आउँदो चुनावमा अहिलेका पुराना भनिएका शक्तिहरू नेकपा र काँग्रेसको पक्कै पनि परख जनताले गर्ने नै छन् किनकि यी दुवै कहरमा सबैभन्दा बढी दुःख पाउने भनेकै गरिब, निमुखा र पछि पारिएका जनता नै हुन् ।

Author

  • जनता भ्वाइस
    जनता भ्वाइस

    View all posts
Previous Post

आगामी दिनमा जनसंख्या व्यवस्थापन सरकारको पहिलो प्रथमिकतामा-मन्त्री ढकाल [भिडियोसहित]

Next Post

सुनापतिमा धारिलो हतियार प्रहारबाट एक किशोरी गम्भीर घाइते, पुरुष मृत फेला

Next Post
सुनापतिमा धारिलो हतियार प्रहारबाट एक किशोरी गम्भीर घाइते, पुरुष मृत फेला

सुनापतिमा धारिलो हतियार प्रहारबाट एक किशोरी गम्भीर घाइते, पुरुष मृत फेला

हामी फेसबुकमा

हामी फेसबुकमा

ट्विटरमा फलो गर्नुहोला

My Tweets

सामुदायिक मिडिया प्रा.लि.

सूचना विभाग दर्ता -१८६२/०७६-७७
प्रेस काउन्सिल दर्ता -११५४/०७६-७७
मन्थली न.पा. १, रामेछाप
विज्ञापनका लागि सम्पर्क: +977-48540200
मोबाईल नं. : ९८५४०४०५८६, ९८६८३३१२३४

लेख, ब्लग वा अन्य समाचारमुलक सामग्रीका लागि: news.janatavoice@gmail.com (News)
article.janatavoice@gmail.com

हाम्रो टिम

कानुनी सल्लाहकार   : उज्वलराम घिमिरे
प्रकाशक/ सम्पादक  :   कुमार श्रेष्ठ

फेसबुकमा हामी

फेसबुकमा हामी
  • Home

© 2025 JNews - Premium WordPress news & magazine theme by Jegtheme.

No Result
View All Result
  • Home

© 2025 JNews - Premium WordPress news & magazine theme by Jegtheme.